ΘΕΟΔ.ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ : Ήταν 52 μέρες στην 1η Γραμμή του μετώπου, ως Δεκανεύς, χειριστής οπλοπολυβόλου και όλμου. Έζησε ανείπωτες οδυνηρές περιπέτειες και στιγμές χαράς, στο Πόγραδετς, στην Κορυτσά, στο Σέντελι …Έχασε αδελφικούς φίλους συμπολεμιστές. Τις 3 τελευταίες μέρες πολεμούσε ξυπόλυτος, αφού αμφοτερόπλευρα κρυοπαγήματα δεν επέτρεπαν να μπούν άρβυλα στις ματωμένες σάρκες των ποδιών του και σχεδόν δια της βίας ο Λοχαγός του τον απέσυρε… Διακομίσθηκε επειγόντως στα Γιάννενα για να κοπούν και τα δύο του πόδια. Στη διαδρομή ανατινάχθηκε το αυτοκίνητο διακομιδής και σώθηκε εκ θαύματος. Από τα Γιάννενα διακομίσθηκε στην Αθήνα λόγω του επικίνδυνου προβλεπόμενου ακρωτηριασμού και των δύο ποδιών του. Όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα τον βρήκαν νοσηλευόμενο ακόμα στο Ζάππειο (είχε διαμορφωθεί σε Νοσοκομείο) και οι γιατροί τους, με τα σύγχρονα ιατρικά μέσα που είχαν, αντιμετώπισαν για μερικές εβδομάδες συντηρητικά τα κρυοπαγήματα και -ώ! του θαύματος- απέφυγε τον ακρωτηριασμό. Οι κατακτητές του έσωσαν τα πόδια!!! Με αυτά τα πόδια έφθασε περπατώντας στη Στυλίδα και από κεί με λαθραίο καϊκι έφθασε στο Πόρτο Λάγος, όπου πληροφορήθηκε ότι την Πατρίδα του την Θράκη την είχαν καταλάβει ήδη οι Βούλγαροι. Έφθασε νύχτα στην Κομοτηνή κι αντίκρυσε τη γυναίκα του και τον δίχρονο γιό του. Μιά άλλη ιδιαζόντως οδυνηρή περιπέτεια άρχιζε, με αποκορύφωμα την απώλεια του πρωτότοκου γιού του από έκρηξη χειροβομβίδας λίγα χρόνια μετά ….Αγωνίστηκε αδιαμαρτύρητα σε όλη την υπόλοιπη ζωή του κι αυτή τον αντάμειψε με άλλα 3 παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα. Μας “έφυγε” στα 92 του, πλήρης ημερών. Η 28η Οκτωβρίου ήταν η μέρα του.
Ξέρω ότι σε κάθε Ελληνική οικογένεια υπήρξε κι ένας τέτοιος αγωνιστής. Αυτούς τους αγωνιστές τιμώ με αυτή την ανάρτηση. Κλίνω το γόνυ με απέραντο σεβασμό και θαυμασμό…δακρύζω και τους ζητώ να μας κρίνουν με επιείκεια. Αυτοί που τα έδωσαν όλα και πήραν (και μας παρέδωσαν) ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ας μην τους απογοητεύσουμε…
Πρόσφατα Σχόλια