Επιστολή διαμαρτυρίας
Για την «Εταιρεία Συγγραφέων», Κοδριγκτώνος 8, 112 57, Αθήνα,
Τηλ. 210-823 1890, Email: grwrisoc@otenet.gr
Κυρίες και κύριοι, της Εταιρείας Συγγραφέων,
Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψή μου το βιβλίο που εξέδωσε η Εταιρεία Συγγραφέων: «Τόποι της λογοτεχνίας, 134 συγγραφείς καταγράφουν, Μια ελληνική προσωπική γεωγραφία», επιμέλεια Μιχάλης Μοδινός, εκδόσεις Καστανιώτης – Εταιρεία Συγγραφέων, 2015.
Στις σελίδες 104-106, διάβασα τα όσα δημοσίευσε, το μέλος της Εταιρείας σας και πρώην πρόεδρός της, κ. Αλέξης Ζήρας. Από τα στοιχεία της biblionet πληροφορήθηκα ότι είναι κριτικός, μεταφραστής και συγγραφέας ενός πεζογραφικού έργου.
Το κείμενό του, στο προαναφερόμενο συλλογικό έργο, έχει τίτλο: Salonica mi fé, disfecemi Atena. Πρόκειται για αφήγημα αυτοβιογραφικού χαρακτήρα, με μορφή σπονδυλωτού πεζογραφήματος.
Σε αυτό το κείμενο, είδα με μεγάλη θλίψη μου, ότι ο εν λόγω κύριος θίγει βάναυσα την τιμή και την υπόληψη μιας ολόκληρης τάξης επιστημόνων, και προσβάλει βαρύτατα μια πανεπιστημιακή στρατιωτική χολή, την Στρατιωτική Ιατρική Σχολή, (Σ. Ι. Σ.). Θεωρώ πλεονασμό να αναφερθώ στην ιστορικά καταγραμμένη προσφορά αυτής της Σχολής από ιδρύσεώς της, σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις που ενεπλάκη η πατρίδα μας. Όπως, και το να κάνω μνεία στους χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και αγνοούμενους οι οποίοι θυσιάστηκαν στα πεδία των μαχών και της τιμής επανδρώνοντας και τα τρία όπλα του στρατού μας.
Δεν γνωρίζω αν ο εν λόγω 70χρονος συγγραφέας έχει το περιθώριο να μάθει πλέον να γράφει πεζογραφία. Αλλά, νομίζω ότι ποτέ δεν είναι αργά για να μάθει να σέβεται συνάνθρωπους του, όταν αναφέρεται μάλιστα επωνύμως σε αυτούς, οι οποίοι με την προσφορά τους σε αίμα υπέρ της πατρίδας του προσέφεραν το αγαθό της ελευθερίας το οποίο εξευτέλισε καθυβρίζοντάς τους.
Εξηγούμαι. Στη σελίδα 106, ο κ. Ζήρας γράφει μεταξύ άλλων και τα εξής: «…Στριμώχτηκα στο πεζοδρόμιο, μαζί με καμιά τριανταριά άλλους, και σε λίγο να σου μια ομάδα φοιτητών της στρατιωτικής Ιατρικής, σε τετράδες, ντυμένοι με στολές και τα σπαθάκια τους στο πλάι, με τεντωμένα, σοβαρά πρόσωπα και μάτια καρφωμένα τελετουργικά, ως είθισται κάπου μακριά. Κρατούσαν με επισημότητα αναμμένους δαυλούς, που όμως το προφανώς αυτοσχέδιό τους έκανε τη σοβαρότητα τους κωμική, αφού ο κάθε δαυλός είχε στην κορυφή του μια άδεια μαυρισμένη κονσέρβα, όπου λαμπάδιαζε και κάπνιζε το παραφινέλαιο! Και τότε, όπως περνούσαν από μπροστά μας με κατεύθυνση προς το χώρο της Έκθεσης και τη λεωφόρο Στρατού, υψώθηκε ξαφνικά από σχεδόν όλους τους παριστάμενους ένα παρατεταμένο χειροκρότημα· και μαζί επιδοκιμασίες από μερικούς μαγαζάτορες που είχαν βγει στις πόρτες τους με χαρακτηριστικά γεμάτα αγαλλίαση, ενθουσιασμένοι που τελείωνε επιτέλους αυτή η ‘‘άνοιξη της αναρχίας’’».
Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, ο κ. Ζήρας, μας περιγράφει, ότι βρέθηκε μπροστά σε μία παρέλαση μαθητών της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής (την οποία αναφέρει με τον τίτλο της, χωρίς να ντρέπεται!), και με χαρακτηριστικά απόλυτα όμοια με εκείνες των ναζιστικών S.S. σε λαμπαδηφορία. Κι όμως όσα γράφει είναι απολύτως ψευδή, ατιμωτικά, και προβοκατόρικα.
Για κακή τύχη του κ. Ζήρα, έτυχε να βρίσκομαι κι εγώ εκείνο το πρωί ανάμεσα σε αυτούς οι οποίοι μετακινήθηκαν από τη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή μέσω Εγνατίας.
Δεν γνωρίζω ποια σκοτεινή ψυχική κατάσταση ή προσωπική του αποτυχία τον σπρώχνει, σε αυτή την ηλικία πλέον, να γράφει τέτοια αίσχη, που προδίδουν ευθέως αβυσσαλέο μίσος και φθόνο.
Έτσι, για αποκατάσταση της αλήθειας σημειώνω τα εξής:
1.Το αυταπόδεικτο ψεύδος του κ. Ζήρα αποδεικνύεται και από το γεγονός, ότι οι μαθητές (και όχι φοιτητές, όπως λέει – ούτε καν τα πραγματολογικά δεν φροντίζει να γνωρίζει ο κατά τα άλλα …συγγραφέας) όταν μετακινούνται με χακί στρατιωτική στολή και όπλα δεν φέρουν τα «σπαθάκια» που περιγράφει, και τα οποία σαφώς αποτελούν απωθημένο κάποιας αποτυχίας του σχετιζόμενης με την Σ.Ι.Σ. Τα εν λόγω «σπαθάκια» τα φέρουν οι μαθητές της Σ. Ι. Σ. μόνο όταν φορούν τη στολή εξόδου τους. Και φυσικά δεν τα φέρουν ποτέ σε παρελάσεις ούτε καν σε εκείνες των εθνικών γιορτών.
2.Πού ακούστηκε το πρωί (;!) παρέλαση λαμπαδηφορίας, με πυρσούς που καίνε «παραφινέλαιο»; Γιατί; Για να φέγγουν στον κ. Ζήρα πρωινιάτικα, να μη σκοντάψει; Προφανώς, ο κ. Ζήρας αντέγραψε, τη σκηνή από το «Αυγό του φιδιού», του Μπέρκμαν, ή από κάποιο άλλο φιλμ με θέμα τον ναζισμό. Αλλά, τέτοια λαμπαδηφορία δεν έγινε ποτέ, αφού είμαι αυτόπτης μάρτυς ή, ορθότερα, συμμετέχων στην μετακίνηση ανδρών της Σ.Ι.Σ. εκείνη την ημέρα, αλλά ούτε και κάποια άλλη.
3.Οποτεδήποτε μετακινούνταν παρελαύνοντας οι μαθητές της Σ.Ι.Σ., αυτό γινόταν σε στίχους των εννέα ανδρών, και όχι σε τετράδες. Σε τετράδες προφανώς παρήλασαν οι ναζί στη νοσηρή φαντασία του κ. Ζήρα. Ή, παιδάκια του δημοτικού τα οποία αποτελούν και τη μόνη αληθινά βιωματική του εικόνα, με την οποία «επανδρώνει» τον αρειμάνιο πολιτικό του οίστρο.
4.Το γελοίο του δήθεν «πεζογραφικού ευρήματος» περί λαμπαδηδρομίας, καταρρέει και λογικά, για τους εξής λόγους:
α. Άλλη δουλεία δεν είχε η δικτατορία, εκείνη ακριβώς την ημέρα, παρά να εφοδιάσει μια μικρή μονάδα μαθητών της Σ.Ι.Σ, με πυρσούς που είχαν στην άκρη τους τενεκέδες κονσέρβας γεμάτους παραφινέλαιο.
β. Αφού οι μαθητές της Σ.Ι.Σ., στην πραγματικότητα, μετακινήθηκαν ένοπλοι με πιο χέρι βαστούσαν το όπλο επώμου και με πιο τον πυρσό;
γ. Η απόσταση από το στρατόπεδο της Στρατιωτικής Ιατρικής (Πλήθωνος Γεμιστού 1) μέχρι την οδό Παλαιολόγου, όπου υποτίθεται ότι στεκόταν ο κ. Ζήρας, η κάθοδος στην Παραλία, από όπου στην πραγματικότητα επιστρέψαμε, μέχρι να φτάσουμε ξανά πίσω στην Σ.Ι.Σ., είναι περί τα 5 χιλιόμετρα. Για να τα διανύσει κανείς χρειάζεται περίπου μία ώρα. Οπότε προκύπτουν τα εξής: οι αυτοσχέδιοι πυρσοί–κονσέρβες με το ανοιχτό στόμιό τους θα έκαιγαν το παραφινέλαιο μέσα σε λίγα λεπτά. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι ο επικεφαλής του τμήματος της Σ.Ι.Σ. έδωσε εντολή να ανάψουν οι πυρσοί, της φαντασίας του κ. Ζήρα, όταν περνούσαν μπροστά του, τόσο για να τον τιμήσει όσο και για να προλάβει να τους δει αναμμένους. Αφού, μερικά τετράγωνα πιο κάτω θα είχαν σβήσει λόγω ανεπαρκούς ποσότητας παραφινέλαιου μέσα στην κονσέρβα, προκειμένου για μια τόσο μεγάλη διαδρομή.
5.Αυταπόδεικτο ψεύδος είναι και τα όσα αναφέρει ο (πεζογράφος…, εν προκειμένω) κ. Ζήρας ως προς την θέση του παρατηρητή. Αναφέρει ότι τη «ναζιστική πομπή» την είδε στη γωνία Κ. Παλαιολόγου και Εγνατίας, (σημείο Α). Και στην ίδια (!) παράγραφο καταφανώς ψευδόμενος λέει ότι η ίδια «ναζιστική πομπή» πήγαινε προς τη Λεωφόρο Στρατού, (σημείο Β). Αλλά από το Α έως το Β μεσολαβεί περί το 1,5 χιλιόμετρο, πολλά στενά, και δρόμοι, όπως και πάμπολλες πολυκατοικίες. Άρα, είναι αδύνατον να δει κανείς από τόσο μακριά το πού κατευθύνεται ένα πεζοπόρο τμήμα. Εκτός αν ο κ. Ζήρας πετούσε, όπως και η καλπάζουσα διεστραμμένη φαντασία του. Ή, του τα μετέφεραν κάποιοι άλλοι (το και πιθανότερο) και προσέθεσε τις πλεγματικές του «σάλτσες», ψεύδη, και συκοφαντίες.
6.Το μόνο αληθινό είναι ότι μια μικρή μονάδα από μαθητές της Σ.Ι.Σ, μετακινήθηκε ένοπλα εκείνη τη μέρα, για υπηρεσιακούς λόγους, και πράγματι από όπου περνούσαμε ο κόσμος μας χειροκροτούσε θερμά. Γιατί μας χειροκροτούσε, άραγε; Γιατί δεν έβλεπε σε μας το σώμα των S.S. με τους πυρσούς του φλεγόμενου ναζισμού, που μόνο ο κ. Ζήρας είδε; Μόνο αυτός, από μια ολόκληρη Θεσσαλονίκη η οποία είχε την δυνατότητα να μας αποδοκιμάσει, εάν ήθελε, αλλά όπως ομολογεί, ο λαός της πόλης αντέδρασε θερμά και με επιδοκιμασίες.
Σταματώ εδώ τα αυταπόδεικτα, αν και θα αρκούσε η διάψευσή μου, ως συμμετέχοντος, και η καταγγελία της αθλιότητας αυτής του κ. Ζήρα. Τους λόγους που διεπράχθη αυτή η αχαρακτήριστη συκοφαντία δεν είμαι σε θέση να τους αναζητήσω, λόγω αναρμόδιας ιατρικής ειδικότητος. Υπάρχουν όμως άλλοι οι συνάδελφοί μου που κατέχουν την κατάλληλη ειδικότητα.
Για όλα τα παραπάνω ζητώ την κοινοποίηση της παρούσης επιστολής διαμαρτυρίας μου σε όλα τα μέλη της αξιότιμου Εταιρείας Συγγραφέων, αλλά και των Μαθητών της ΣΣΑΣ. Ώστε, να αποκατασταθεί, έστω και μερικώς, η τόσο βάναυση αυτή παραποίηση της αλήθειας. Και, να μετριαστεί η κατασυκοφάντηση μιας στρατιωτικής σχολής και των επιστημόνων της, οι οποίοι ήταν και είναι πάντοτε προσηλωμένοι στο υπέρ πατρίδος καθήκον, στη δημοκρατία, και στην προσφορά στον λαό.
Επιφυλασσόμενοι παντός νομίμου δικαιώματός μας, τόσο ως προς τον κ. Ζήρα όσο και ως προς τον εκδότη ο οποίος ευθύνεται για την κυκλοφορία αυτού του βιβλίου.
Με τιμή
Στεφανόπουλος Θεόδωρος
Υπτγος (ΥΙ) εα
Πρόσφατα Σχόλια