Γράφει ο Λάμπρος Σαλτός, Ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής,Στρ.Ιατρος
Στην καθομιλουμένη συχνά χρησιμοποιείται ο όρος ψύχωση για να δηλώσει μια κατάσταση εμμονής και υπερενασχόλησης των ατόμων με κάποια δραστηριότητα, κατάσταση, πρόσωπο, κλπ. Για παράδειγμα, συχνά λέμε «έχει ψύχωση με το κινητό, με την καθαριότητα», κλπ. Ιατρικά ο όρος σημαίνει κάτι άλλο και είναι μια σχετικά σοβαρή κατάσταση.
Η ψύχωση δεν είναι νόσος, αλλά σύνδρομο που μπορεί να παρουσιαστεί σε πολλές διαταραχές, ψυχολογικές και σωματικές. Αποτελεί έλλειμμα του ελέγχου της πραγματικότητας, δηλαδή το άτομο αντιλαμβάνεται και αξιολογεί, με έναν δικό του προσωπικό τρόπο, τα ερεθίσματα του εξωτερικού περιβάλλοντος.
Ο τρόπος αυτός είναι διαφορετικός από τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα ερεθίσματα οι άλλοι άνθρωποι. Το άτομο δεν έχει επίγνωση αυτής της διαφορετικότητας και είναι πεπεισμένο ότι όσα αισθάνεται συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Η πίστη αυτή είναι ακλόνητη παρά τις διαψεύσεις και αντιρρήσεις από τα άλλα άτομα (οικείους, φίλους, γιατρούς, ψυχιάτρους κ.ά.).
Παραδείγματα τέτοιων εξωπραγματικών ιδεών (παραληρητικές ιδέες) είναι η πίστη ότι το άτομο καταδιώκεται από κάποιους που θέλουν να το εξοντώσουν, η πίστη ότι οι άλλοι άνθρωποι το κοιτάζουν περίεργα, το σχολιάζουν, κ.ά.
Φαινόμενα δηλωτικά ψύχωσης είναι επίσης οι ψευδαισθήσεις, κυρίως ακουστικές (φωνές που ακούει το άτομο να του απευθύνονται, να το κοροϊδεύουν, να του δίνουν εντολές, κ.λπ.), οπτικές (βλέπει ανύπαρκτα πράγματα) και άλλου τύπου όπως οσφρητικές, γευστικές, κ.ά.
Η ψύχωση ποικίλλει σε χρονική διάρκεια και εξαρτάται από τη φύση της νόσου που την προκαλεί. Εμφανίζεται κυρίως στη σχιζοφρένεια, στη βαριά κατάθλιψη, στη διπολική διαταραχή, σε χρήση ναρκωτικών, σε ορισμένες ευάλωτες προσωπικότητες κάτω από στρες και σε πολλές σωματικές νόσους (π.χ. εγκεφαλίτιδα, επιληψία, θυρεοειδοπάθεια, άνοια, διαβήτης κ.ά.).
Πρόσφατα Σχόλια