<
Δημητρης Καρόκης : 1987…Τριτοετής φοιτητής τότε, ξεκινάμε Χειρουργική στο παλιό κτίριο του Ιπποκρατείου. μας αναλαμβάνει ένας νεαρός επιμελητής Β’, που μόλις είχε έρθει από Αμερική. Αστέρης Κατσαμούρης…Τον θυμάμαι σαν τώρα, να έρχεται με σημειώσεις, να μας μοιράζει φωτοτυπίες, να μας βάζει να ψάχνουμε σε βιβλιοθήκες, ιατρικά περιοδικά…και το μάθημά του, πόσο διδακτικό, πόσο φωτεινό, πόσο μπροστά…Είναι ο άνθρωπος, που -αν και χειρουργός- με έμαθε Παθολογία, δηλαδή Ιατρική! Γιατί επί 6 μήνες καθημερινά, μας έβαζε όλους να κάνουμε επισκόπηση-ψηλάφηση-επίκρουση-ακρόαση στο θώρακα και την κοιλιά του κάθε αρρώστου. “Πως να σας μάθω” μας έλεγε, “τον ειλεό ή τον πνευμοθώρακα αν δεν ξέρετε πως είναιι το φυσιολογικό???” Πόσο δίκιο είχε…και όταν είχαμε μάθημα-διάλεξη, έφερνε υπέροχα slides, τα οποία δυστυχώς μας πρόβαλε σε κάποιον από τους μικρούς θαλάμους του παλιού κτιρίου, χρησιμοποιώντας την πόρτα για οθόνη, με ένα σεντόνι πάνω της…Μια μέρα κάναμε μάθημα για τον καρκίνο του μαστού, και ξαφνικά ανοίγει την πόρτα μια νοσοκόμα και το στηθος της κυρίας στη διαφάνεια χωρίστηκε στα δύο…Να μπορούσατε μόνο να δείτε την απογοήτευση στο πρόσωπό του εκείνη την ώρα…(ήταν ακριβώς σαν να έκανε μάθημα στο Harvard, σκέφτηκα…). Κι όταν μετά από 1-2 χρόνια έβαλε υποψηφιότητα για ΔΕΠ, φυσικά επέλεξαν κάποιον άλλον που όπως κυκλοφόρησε τότε ήταν γόνος κάποιου καθηγητή, κι ο Αστέρης πήγε στην Κρήτη, για να επανέλθει αργότερα στο ΑΠΘ εν δόξη και τιμή…Καλή σου ώρα δάσκαλε, καλό ταξίδι…Αστέρης όνομα και πράμα….Θα μας λείψεις…
====================
Πρόσφατα Σχόλια