Τον Ιανουάριο του 2009, ένα μήνα ακριβώς μετά την αποστρατεία μου, η Υπηρεσία μας καταλόγισε ένα ποσό χρηματικό με βάση μια ανάλυση και εφαρμογή του Νόμου 3257/2004…. και άρχησε ο “γολγοθάς” μας, σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον με εφορίες, δικαστικά τμήματα, Ελεγκτικά Συνέδρια, εφέσεις, ολομέλειες, προσφυγές, αναιρέσεις, ενστάσεις, αναστολές κλπ. Στην ουσία βρεθήκαμε μόνοι μας υπόλογοι έναντι του Κράτους να χρωστάμε χρήματα, με αποτέλεσμα την δημιουργία πολλών προβλημάτων που είχαν να κάνουν κυρίως με τις τοπικές μας εφορίες, φορολογικές ενημερότητες κλπ.
Δεν θα σας αναλύσω του τι βιώσαμε οι περισσότεροι (αν όχι όλοι μας, τα έχουμε ξαναπεί άλλωστε στο παρελθόν), έχοντας απέναντί μας «υπαλλήλους» οι οποίοι πρώτον μας έβλεπαν με μισό μάτι λόγω του νεαρού της ηλικίας μας και δεύτερον δεν μας συμπαθούσαν ιδιαίτερα θα έλεγα βλέποντάς μας ως στρατιωτικούς γιατρούς.
Θα σας πω όμως ότι την προηγούμενη εβδομάδα αυτή η δύσκολη πενταετία τελείωσε επιτέλους με τον καλύτερο για εμάς τρόπο. Δικαιωθήκαμε επιτέλους, για κάτι που από την αρχή υποστηρίζαμε ότι ήταν άδικο και καταχρηστικό, τελειώσαμε με τα οικονομικά προβλήματα με τις εφορίες, έχουμε πλέον «καθαρό» μέτωπο και δεν φαινόμαστε να χρωστάμε στο Ελληνικό δημόσιο.
Θα ήθελα λοιπόν να εκφράσω μέσα από το Σύνδεσμο μας, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον εκτελούντα χρέη δικηγόρο μας Σασσιτη Παντελή Παντελή και τη συνεργάτιδα δικηγόρο στην Αθήνα του γραφείου του, Λογοθέτη Μαρία, που πραγματικά στάθηκε απέναντί μας σαν φίλος και συμμαθητής, μας βοήθησε τα μέγιστα, στάθηκε αρωγός στις δυσκολίες, μας συμβούλευε πιο πολύ σαν φίλος και λιγότερο σαν δικηγόρος, έψαξε πολύ βαθιά λεπτομέρειες αυτής της ιστορίας και συνέγραψε πολλά υπομνήματα, που έφτασαν μέχρι και την Ολομέλεια! Θεωρώ ότι η συνεισφορά του σε αυτές όλες τις υποθέσεις ήταν σημαντικότατη, εάν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι και πριν λίγα χρόνια, όλες αυτές οι υποθέσεις “τελείωναν” με την καταδίκη μας από την πρώτη εκδίκαση, λόγω κακών και ελλιπών παραστάσεων άλλων δικηγόρων παλαιότερα, που δεν προσπάθησαν να δουν το πρόβλημα από την “δική” μας πλευρά.
Θα ήταν μεγάλη απρέπεια να μην ευχαριστήσω ξανά δημόσια και τον Σύνδεσμό μας, και κυρίως τον Γιάννη Αντωνιάδη που μέσα από τη δημιουργία αυτής της ομάδας, πρώτα μας πρόσφερε ένα δικτυακό καταφύγιο όπου μπορούσαμε να πούμε και κάπου αλλού τον “πόνο” μας, αλλά κυρίως γιατί μέσα από την ανάδειξη και δημοσιοποίηση αυτού του κατ αρχήν προσωπικού μας προβλήματος (που στη συνέχεια έγινε και πρόβλημα πολλών άλλων), βρήκε τρόπους και βοήθησε ο ίδιος, τόσο με επίκαιρες επερωτήσεις αλλά και με προσωπικές επαφές με άτομα που μπορούσαν με οποιοδήποτε τρόπο να βοηθήσουν και να “σπρώξουν” την υπόθεσή μας με τέτοιο τρόπο ώστε να φανούν οι αδυναμίες και τα λάθη του παρελθόντος.
Μια κατάφωρη αδικία εις βάρος ουσιαστικά της Σχολής μας, εκλείπει αλλά δυστυχώς μέσα ακόμα από δικαστικούς αγώνες. Ευελπιστώ ότι σύντομα θα τελειώσει και οριστικά αυτή η ταλαιπωρία των συναδέλφων μας μέσα από κάποια νομοθετική ρύθμιση με βάση την ήδη διαμορφωμένη νομολογία μέσα από τις αποφάσεις της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Αθανάσιος Αχταρόπουλος, Στρατιωτικός Ιατρός ε.α.
===================

Διαδωστε τα νέα του Συνδέσμου