Την 29-3-2013 πήρα μια ακόμα απόφαση από το Ελεγκτικό Συνέδριο (3433/2009), στο σκεπτικό της οποίας προκύπτει ένα ακόμα θέμα σοβαρής εις βάρος μας αδικίας του Ν.3257/2004, όπως είχα αναλύσει σε προηγούμενο μου άρθρο και αφορά στην αποζημίωση που πρέπει να καταβληθεί ειδικά για τις μετεκπαιδεύσεις εξωτερικού. Αν και η εν λόγω απόφαση δεν αναφέρεται στις μετεκπαιδεύσεις εξωτερικού, από την ανάγνωση του σκεπτικού της προκύπτουν σημαντικά στοιχεία και για αυτό. Αδικία θεωρώ ότι είναι η διπλοχρέωση αυτής (επιπλέον έτη υποχρεωτικής υπηρεσίας + σύνολο δαπάνης εκπαίδευσης εξωτερικού). Στα πλαίσια και της δικής μου αντίληψης ότι όσο πιο πολλοί συνάδελφοι μπορούν με έργα, ενέργειες και σκέψεις να βοηθήσουν στον κοινό σκοπό, καλό θα είναι να το πράξουν, αποστέλλω συνδυασμό σχολίων και αναλύσεων 2 αποφάσεων Ελεγκτικού Συνεδρίου, μια και κατ’ ανάγκη έχω ασχοληθεί και εξοικειωθεί με ανάλυση νομικών κειμένων, προκειμένου να αντεπεξέλθω στις αδικίες που καθημερινά σχεδόν υφίσταμαι στο χώρο εργασίας μου. Γνωρίζω πολύ καλά ότι αρκετοί συνάδελφοι (μεταξύ αυτών τουλάχιστον 4 συμμαθητές μου) που παραιτήθηκαν πριν συμπληρώσουν τα υποχρεωτικά έτη και είχαν μετεκπαιδευτεί στο εξωτερικό, αντιμετωπίζουν αυτή τη σοβαρή αδικία. Πιο συγκεκριμένα:
1. Στις αποφάσεις Ελεγκτικού Συνεδρίου 2475/2011 (σας την απέστειλα πρόσφατα) και 3433/2009 (την τελευταία πήρα 29-3-13 με αίτησή μου και αφορά άλλον συνάδελφο από Π.Α.), αναγράφουν και οι 2 στις σελ. 4-5 (ΙΙΙ) ότι σύμφωνα με την <αρχή της αναλογικότητας, ο κοινός νομοθέτης οφείλει, όταν θεσπίζει δυσμενή μέτρα εις βάρος μιας κατηγορίας προσώπων που συνεπάγονται την εξαίρεσή της από έναν αντίστοιχο ευμενή γενικότερο κανόνα δικαίου, να χρησιμοποιεί αντικειμενικά κριτήρια που δικαιολογούνται από λόγους δημοσίου συμφέροντος. Τα θεσπιζόμενα δε αυτά επαχθή μέτρα πρέπει να είναι μόνο τα αναγκαία για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού και να τελούν σε άμεση συνάφεια όχι μόνο προς τούτον τον επιδιωκόμενο σκοπό, αλλά και προς το αντικείμενο της ρύθμισης. Με βάση δηλαδή τα προαναφερόμενα κριτήρια τα επιβαλλόμενα μέτρα πρέπει να είναι αφενός μεν κατάλληλα, ώστε να επιφέρουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, αφετέρου δε τα απολύτως αναγκαία, με την έννοια ότι για την πραγμάτωση του επιδιωκόμενου δημόσιου σκοπού δεν ήταν δυνατή η επιλογή ενός άλλου εξίσου αποτελεσματικού, αλλά λιγότερο επαχθούς μέτρου. Σε αντίθετη περίπτωση, αν το επιβαλλόμενο μέτρο είναι τέτοιας έντασης και διάρκειας που υπερακοντίζει καταδήλως τον επιδιωκόμενο σκοπό, συνεπάγεται δηλαδή μειονεκτήματα που είναι δυσανάλογα προς τα πλεονεκτήματα που απορρέουν από την εξυπηρέτηση του δημοσίου αυτού σκοπού, αντίκειται στην ως άνω συνταγματική αρχή και η διάταξη που το προβλέπει είναι, ως εκ τούτου, ανίσχυρη>.
Στην περίπτωση του προβλεπόμενου επαχθούς μέτρου της χρέωσης της μετεκπαίδευσης εξωτερικού, το μέτρο της διπλοχρέωσης, δηλαδή χρέωσης των διπλάσιων ετών αυτών που διήρκεσε η μετεκπαίδευση συν το σύνολο της δαπάνης δημοσίου για την μετεκπαίδευση, θεωρώ ότι σαφώς αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας, δεν είναι το απολύτως αναγκαίο, συνεπάγεται μειονεκτήματα που είναι δυσανάλογα με τα πλεονεκτήματα για την εξυπηρέτηση του δημοσίου σκοπού, ενώ ήταν σαφώς δυνατή η επιλογή ενός άλλου, εξίσου αποτελεσματικού αλλά λιγότερο επαχθούς μέτρου που είναι το ακόλουθο:
Αυτό που έπρεπε να ισχύει θεωρώ ότι είναι να χρεώνονται μόνο τα επιπλέον διπλάσια της διάρκειας της μετεκπαίδευσης έτη, ΧΩΡΙΣ ταυτόχρονη χρέωση και του συνόλου του κόστους της μετεκπαίδευσης. Αυτό διότι σύμφωνα με τα αναγραφόμενα στην σελ.9 της υπ’ αριθμ. 2475/2011 απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου που αναφέρεται στα επιπλέον υποχρεωτικά έτη <Η αποζημίωση αυτή ως σκοπό έχει την αποκατάσταση των δαπανών στις οποίες προέβη το Δημόσιο για την εκπαίδευση των εν λόγω αξιωματικών>. Άρα αυτή μόνη η χρέωση διπλασίων ετών της μετεκπαίδευσης θεωρείται ότι καλύπτει τη δαπάνη εκπαίδευσης (αφού εφαρμόζεται και σε όλες τις άλλες εκπαιδεύσεις), εναρμονίζεται με την αρχή της αναλογικότητας και εξαλείφει τα δυσμενή μειονεκτήματα του ισχύοντος επαχθούς μέτρου. Η προσθήκη στην αποζημίωση και του συνόλου της χρηματικής δαπάνης εκπαίδευσης ακόμα και στην τελευταία μέρα των επιπλέον υποχρεωτικών ετών είναι πλεονασματική και καταχρηστική, αφού πρακτικά έτσι η μετεκπαίδευση χρεώνεται 2 φορές (επιπλέον έτη + δαπάνη). Στο πιθανό ενδεχόμενο παραίτησης 1 μέρα πριν τη λήξη των υποχρεωτικών ετών, ο παραιτηθείς θα πρέπει να καταβάλλει ως αποζημίωση στο Δημόσιο, μισθό 1 μέρας + το σύνολο του κόστους μετεκπαίδευσης εξωτερικού, δηλαδή το Δημόσιο βγάζει και τεράστιο καθαρό κέρδος από πάνω. Το ίδιο πρόσωπο, αν παραιτηθεί την αμέσως επόμενη μέρα, δεν πληρώνει τίποτα. Σημειωτέο ότι από όσο γνωρίζω, για κάθε μήνα υποχρεωτικών χρεώνουν πλέον τις εκκαθαρισμένες αποδοχές και όχι το βασικό μισθό, όπως ίσχυε πριν λίγα χρόνια, δηλαδή χρεώνουν αρκετά περισσότερα.
2. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης Ελεγκτικού Συνεδρίου υπ’ αριθμ. 3433/2009 σελ. 9 (VI) που αναφέρεται στην υπό τον προηγούμενο νόμο υποχρέωση παραμονής στο στράτευμα για χρόνο τριπλάσιο του χρόνου φοίτησης στην οικεία στρατιωτική σχολή, αναγράφει ότι αυτό το μέτρο <επέβαλλε υπέρμετρη δέσμευση στους αποφοιτούντες αξιωματικούς και μπορούσε να οδηγήσει, σε περίπτωση πρόωρης απομάκρυνσής τους από τις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων, σε οικονομικά δυσβάσταχτους καταλογισμούς, όπως στην προκείμενη περίπτωση, που υπερβαίνουν το αναγκαίο μέτρο και δεν ανταποκρίνονται στο σκοπό της επίδικης αποζημίωσης, ως μέσου αποκατάστασης των δαπανών στις οποίες προέβη το Δημόσιο για την εκπαίδευση των εν λόγω αξιωματικών>. Το σκεπτικό αυτό θεωρώ ότι έχει πλήρη και απόλυτα δικαιολογημένη εφαρμογή και για τη διπλοχρέωση της μετεκπαίδευσης εξωτερικού, καθώς δεν μπορεί μια δαπάνη του Δημοσίου να αποζημιώνεται δύο φορές. Πρακτικά η διπλοχρέωση αποτελεί υπέρμετρη δέσμευση που μπορεί να οδηγήσει σε οικονομικά δυσβάσταχτους καταλογισμούς που υπερβαίνουν το αναγκαίο μέτρο και δεν ανταποκρίνονται στο σκοπό της αποζημίωσης ως μέσου αποκατάστασης των δαπανών στις οποίες προέβη το Δημόσιο για την εκπαίδευσή μας.
Ελπίζω με τα ανωτέρω να βοήθησα λίγο ακόμα όσον αφορά το σκεπτικό για να διεκδικηθεί η άρση και αυτής της επιπλέον αδικίας, ώστε να σταματήσει η διπλοχρέωση της μετεκπαίδευσης εξωτερικού. Καλό θα ήταν να τεθεί και αυτό το θέμα, ώστε να διεκδικηθεί η αλλαγή του Ν.3257/2004. Επιπλέον, αυτό θα είναι ένα ακόμα επιχείρημα που θα δείξει ότι ο εν λόγω νόμος βρίθει πολλαπλών αδικιών και αντιφάσεων εις βάρος μας, άρα δεν ήταν προιόν αντικειμενικής θεώρησης του θέματος που πραγματεύεται (υποχρεωτικά έτη-αποζημιώσεις Δημοσίου), άρα καθίσταται και νομικά αδύναμος.
Ούτως ή άλλως τα χρήματα αυτά θα τα κατάσχει η τρόικα (δηλ. Γερμανία), οπότε ένας λόγος παραπάνω να μην τα διπλο-πληρώνουμε!!
Τέλος, θα ήθελα να προσθέσω και το εξής: Θεωρώ ότι η Υπηρεσία (ή το Δημόσιο), ως εργοδότης, θα ήταν πιο λογικό και κυρίως χρήσιμο να προβαίνει σε ενέργειες που θα δημιουργούσαν κατάλληλες συνθήκες, κίνητρα και επιθυμία παραμονής στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων, αντί να απεργάζεται τρόπους επιβολής συνεχώς δυσμενέστερων συνθηκών εργασίας και κυρίως αμοιβών που σταδιακά εξαθλιώνουν και υποβαθμίζουν σοβαρά το επίπεδο διαβίωσης των στελεχών και ταυτόχρονα <νομοθέτησης> επαχθέστατων και δυσβάσταχτων όρων υποχρεωτικής παραμονής τους, πρακτικά δημιουργώντας εκβιαστικές και αυταρχικές συνθήκες ουσιαστικά απαγόρευσης παραίτησής τους προς αναζήτηση καλύτερης τύχης ή επιβίωσης.
Και κάτι για την αποκατάσταση της πιθανότερης αλήθειας για την τυχόν εμπλοκή-ανάμειξη των ΔΥΓ στο Ν.3257/2004. Όπως ερεύνησα στη βιβλιοθήκη της Βουλής, ο Ν.3257/2004 ψηφίστηκε 16-6-2004, το σχέδιο νόμου που κατατέθηκε στη Βουλή έχει ημ/νία 2-6-2004 και η Έκθεση Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και η Ειδική Έκθεση έχουν ημ/νία 25-5-2004. Θεωρώ μάλλον απίθανο η όλη επεξεργασία του νόμου να άρχισε από τέλος Μαρτίου 2004 μετά τις κρίσεις, δηλαδή μόλις 2 μήνες πριν την Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου. Συνήθως αυτή η διαδικασία διαρκεί πολλούς μήνες, δεδομένου και του γεγονότος ότι το νομοσχέδιο δεν εισάχθηκε με διαδικασία κατεπείγοντος, αλλά ρουτίνας. Αντίστοιχο παράδειγμα ο Νόμος ιεραρχίας και εξέλιξης που πήρε τουλάχιστον 1,5 χρόνο από την επεξεργασία του προσχέδιου νόμου μέχρι να ψηφιστεί. Εκ των ανωτέρω θεωρώ μάλλον απίθανο να υπήρξε ενεργός εμπλοκή-ανάμειξη των ΔΥΓ που προέκυψαν μετά τις κρίσεις Μαρτίου 2004. Πιθανότερο αυτό να αφορά τις προ του Μαρτίου 2004 ΔΥΓ.
Γεώργιος Καρυστινός
