Τα νέα από το μέτωπο του περιβόητου ν.3257/2004, είναι ευχάριστα. Ήδη συνάδελφος Στρ. Ιατρός, έλαβε εχθές επιστροφή 70.000 Ευρώ κατόπιν δικαίωσής του από το Τμήμα του Ε.Σ. που εφάρμοσε την απόφαση της Ολομέλειας. Ήρθε Ελλάδα για να δώσει στην Εφορία το ΙΒΑΝ του λογαριασμού κατάθεσης του ποσού και χωρίς να υπάρχει διαδιακσία αναίρεσης του Δημοσίου.Το θέμα θα συζητηθεί εκτενώς και στη συνάντηση του Προεδρείου του Συνδέσμου μας, με τον Α/ΓΕΕΘΑ αύριο, ενω αναμένεται θετική έκβαση (απόφαση) από την Ολομέλια του Ε.Σ., για την ομάδα των 14 συναδέλφων που κατέθεσαν ενσταση στις 5/12/2012.
Απόψεις Γ.Καρυστινού :
1. Σημαντική είναι η Σκέψη-ΙΙΙ (σελ. 4) που εξηγεί τις υποχρεώσεις του κοινού νομοθέτη όταν θεσπίζει δυσμενή μέτρα εις βάρος μιας κατηγορίας προσώπων.
2. Η απόφαση λήφθηκε με πλειοψηφία 16/25 αφού 9 άτομα (σελ. 1, 11 και 17) στη σύνθεση της Ολομέλειας (μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος) είχαν τη γνώμη ότι ο χρόνος ειδικότητας δεν πρέπει να προσμετράται, άρα πρέπει να αθροίζεται στο συνολικό υποχρεωτικό χρόνο υπηρεσίας στις Ε.Δ. Αυτό πιστεύω ότι έγινε για να καλυφθεί η υπό αίρεση απόφαση του V τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου την οποία εξέτασε που δεν τα προσμετρούσε. Η ύπαρξη μειοψηφίας 9/25 συμπεριλαμβάνοντας τον Πρόεδρο δίνει <κάλυψη> στο V τμήμα για την αρχική του απόφαση. Γι΄αυτό άλλωστε στη σελ. 18 αναγράφει ότι <η υπόθεση χρήζει έρευνας κατά το πραγματικό της μέρος, πρέπει να αναπεμφθεί, κατά το αναιρεθέν μέρος αυτής, προς νέα κρίση στο αρμόδιο V τμήμα του Ελεγκτικού Συνέδριου υπό διάφορο σύνθεση>. Πρακτικά την επιστρέφει στο V τμήμα, δίνοντας κατά κάποιο τρόπο <εντολή> για επανεξέταση και έκδοση νέας απόφασης με βάση την ευνοική απόφαση της Ολομέλειας. Λογικά και αυτή θα είναι ευνοική και σύμφωνη με την Ολομέλεια, αφού η Ολομέλεια είναι <αρχαιότερη>. Επιπλέον η Ολομέλεια διαφοροποιεί και τη σύνθεση του V τμήματος (φράση: <υπό διάφορο σύνθεση>), πιθανώς για να μην υπάρξει πρόβλημα σε μέλη του που πριν είχαν ψηφήσει κατά, να αλλάξουν τώρα τη γνώμη τους (δικονομικά κόλπα). Από την Ολομέλεια όπου συζήτησα το θέμα όταν πήγα να παραλάβω την απόφαση, μου είπαν ξεκάθαρα ότι είναι πρακτικά τελεσίδικη και η αναπομπή της υπόθεσης στο V Τμήμα είναι απλώς μια εσωτερική διαδικασία του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
3. Το σκεπτικό της απόφασης (σελ.11 και 17) είναι ότι η μη προσμέτρηση του χρόνου εξειδίκευσης (ειδικότητας) στα υποχρεωτικά, ενέχει το ενδεχόμενο αν τα έτη αυτά είναι περισσότερα από 5 (π.χ. 7), ο υποχρεωτικός χρόνος να εξισωθεί ή και να υπερβεί το ανώτατο όριο των 25 ετών που ίσχυε υπό το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς (ν.δ.1400/1973), αναιρώντας στην πράξη το σκεπτικό <άρσης> των καταδυναστευτικών όρων που περιγράφονται στη σελ.4 και 8, αφού τα υποχρεωτικά έτη μπορούσαν έτσι να γίνουν και περισσότερα από το προηγούμενο καθεστώς!!!. Έτσι βέβαια φαίνεται να αποσυνδέει τα 5 επιπλέον υποχρεωτικά έτη που χρεωνώμαστε μετά την εξειδίκευση τα οποία αποδέχεται πλήρως θεωρώντας τα ως αποζημίωση για τα έξοδα του Δημοσίου.
4. Ερώτημα γεννά πιστεύω το σκεπτικό στις σελ. 13-16 και ειδικά στη σελ 16 όπου αναγράφεται ότι <η επίδικη αποζημίωση αποτελεί μέσο αποκατάστασης των δαπανών στις οποίες προέβη το Δημόσιο για την εκπαίδευση των εν λόγω αξιωματικών>, αφού η εκπαίδευση στα νοσοκομεία/εργαστήρια των πολιτών ειδικευόμενων γίνεται κάτω από τους ίδιους όρους και προυποθέσεις με τους στρκους, αλλά οι πολίτες δεν έχουν ΚΑΜΙΑ υποχρέωση ανταποδοτικής αποκατάστασης των ιδίων με τους στρκους δαπανών στις οποίες προβαίνει το Δημόσιο για να τους εκπαιδεύσει. Πιθανώς εδώ να θεωρείται ότι η παροχή υπηρεσιών και έργου στο ΕΣΥ από τους ειδικευόμενους (για τις οποίες αμοίβονται με μισθό και εφημερίες όπως ακριβώς και οι στρκοί με το επιπλέον ότι εμείς καλύπτουμε με εφημερίες και τα Στρ. Νοσοκομεία) αποζημιώνει το Δημόσιο, το ίδιο όμως πρέπει να ισχύει και για μας αφού αποτελεί σαφή διάκριση και άνιση μεταχείρηση εις βάρος μας.
5. Ερώτημα επίσης είναι γιατί θεωρείται ότι η επιπλέον 5-ετής υποχρεωτική υπηρεσία μετά την ειδικότητα αθροίζεται στα ήδη υπάρχοντα υποχρεωτικά έτη, αφού η αξιοποίηση του ειδικευμένου ιατρού αρχίζει αμέσως μετά τη λήξη της ειδικότητας και την απόκτηση τίτλου και για όλο το διάστημα μέχρι την αποστρατεία του και όχι στα τελευταία 5 έτη των υποχρεωτικών που προέκυψαν από την ειδικότητα. Το ίδιο ισχύει και για όλες τις λοιπές μετεκπαιδεύσεις, εξωτερικού ή εσωτερικού, π.χ. ένας ειδικευμένος που μετεκπαιδεύεται στο εξωτερικό πριν συμπληρώσει τα υποχρεωτικά λόγω ειδικότητας, φορτώνεται αθροιστικά τα υποχρεωτικά της ειδικότητας+μετεκπαίδευσης, αν και η Υπηρεσία τον απασχολεί (και αξιοποιεί) ταυτόχρονα και στα δύο (ειδικότητα+μετεκπαίδευση). Στο λοιπό δημόσιο (πλην ημών) ξέρω ότι ισχύει κάποιος επιπλέον υποχρεωτικός χρόνος λόγω μετεκπαίδευσης, ο οποίος όμως αρχίζει να ξεχρεώνεται με τη λήξη της εκπαίδευσης ανεξάρτητα αν ταυτόχρονα ξεχρεώνεται και άλλη υποχρέωση (ισχύει ταυτόχρονη απόσβεση χρόνου υποχρεωτικής υπηρεσίας) και όχι αθροιστικά. Επίσης οι μισθοί και η πληρωμή των εφημεριών μας ως ειδικών σαφώς υπολείπεται των ειδικών ιατρών του ΕΣΥ, άρα το Δημόσιο σαφώς επωφελείται σημαντικά αυτής της υπεραξίας αφού υποπληρώνει τους αξκούς ιατρούς σε σχέση με το να προσλάμβανε πολίτες με ειδικότητα (θυμίζω ότι δεν πληρωνόμαστε επιστημονικό επίδομα, επίδομα ειδικού ιατρού, ευθύνης-αφού ΄παίζουμε΄ με ανθρώπινες ζωές, συνέδρια και λοιπές δραστηριότητες διατήρησης γνώσεων κλπ).
6. Χαρακτηριστικό παράδειγμα άσκησης καταχρηστικού δικαιώματος θεωρώ ότι είναι και τα αναγραφόμενα στη σελ.7 <Όσοι αποχωρήσουν με αίτησή τους πριν από την εκπλήρωση των ανειλημμένων υποχρεώσεών τους και έχουν εκπαιδευτεί στο εξωτερικό υποχρεούνται να καταβάλλουν εκτός από την ανωτέρω αποζημίωση και τη δαπάνη εκπαίδευσής τους>. Υποτίθεται ότι ο επιπλέον υποχρεωτικός χρόνος παραμονής χρεώνεται <για την αποκατάσταση των δαπανών στις οποίες προέβη το Δημόσιο για την εκπαίδευσή μας> (σελ.9). Στις μετεκπαιδεύσεις εξωτερικού δηλαδή πρακτικά μας διπλοχρεώνουν (υπολειπόμενος υποχρεωτικός χρόνος λόγω εξωτερικού+σύνολο δαπάνης εκπαίδευσης εξωτερικού). Στο θεωρητικό παράδειγμα όπου κάποιος αξκός αποχωρήσει 1 μέρα πριν συμπληρωθούν τα υποχρεωτικά του έτη, θα πληρώσει μισθό 1 μέρας και το σύνολο της δαπάνης εκπαίδευσής του στο εξωτερικό (κοινώς το Δημόσιο θα βγάλει και τρελό κέρδος αποπάνω).
7. Τέλος, σημαντικό είναι ότι οι αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων (όπως είναι και το Ελεγκτικό Συνέδριο) έχουν εφαρμογή και σε όλες τις όμοιες περιπτώσεις, καθώς πρακτικά έχουν ισχύ νόμου και πρέπει να γίνονται υποχρεωτικά δεκτές.
Ειδικότερα για τον Ν3257/2004 παραθέτω και τις κατωτέρω σκέψεις:
1. Η λήψη ειδικότητας από στρκούς ιατρούς πρακτικά καθίσταται υποχρεωτική αφού αν δεν λάβουν ειδικότητα υφίστανται σοβαρότατες συνέπειες στην καριέρα τους όπως:
α. Στασιμότητα στο βαθμό του Λοχαγού
β. Πειθαρχικό έλεγχο και ποινές
γ. Απαγόρευση μετάθεσης σε στρκό νοσοκομείο (αυτό ξέρω ότι ισχύει για το 251ΓΝΑ, δεν ξέρω για τους άλλους κλάδους).
Οι συνέπειες μάλιστα αυτές είναι σοβαρότερες και από την ΑΔΙΣΠΟ η οποία αν και είναι διάρκειας 11 μηνών, άρα υπερβαίνει τους 6 μήνες όπου χρεώνονται επιπλέον υποχρεωτικά, δεν ισχύουν επιπλέον υποχρεωτικά έτη. Πιο συγκεκριμένα για την ΑΔΙΣΠΟ δεν ισχύει το β (πειθαρχικός έλεγχος) και επιπλέον όσοι δεν φοιτήσουν εκεί, μένουν στάσιμοι στο βαθμό του Συνταγματάρχη, όχι του Λοχαγού.
Θεωρώ ότι η λήψη ειδικότητας έχει το ίδιο καθεστώς (και μάλιστα αυστηρότερο) με την ΑΔΙΣΠΟ σχετικά με την υποχρεωτικότητα, συνεπώς πιο δίκαιο και αυτονόητο θεωρώ να ισχύει το ίδιο με την ΑΔΙΣΠΟ καθεστώς σχετικά με τα υποχρεωτικά έτη, δηλαδή να μην χρεώνονται. Επιπλέον επιχείρημα πιστεύω θα ήταν να θεωρηθεί η ειδικότητα για τους στρκούς ιατρούς ως το αντίστοιχο της ΑΔΙΣΠΟ για τους <μάχιμους>, αφού εμείς δεν περνάμε ΑΔΙΣΠΟ. Πρακτικά σχολή πολέμου είναι η λήψη ειδικότητας αφού εκπαιδευόμαστε να πολεμάμε στον ιατρικό τομέα και μάλιστα με πραγματικά περιστατικά, όχι εικονικά ασκησιακά της ΑΔΙΣΠΟ.
2. Όπως προείπα, η λήψη ειδικότητας από στρκούς ιατρούς γίνεται κάτω από το ίδιο καθεστώς και με τις ίδιες ακριβώς υποχρεώσεις με τους πολίτες ιατρούς. Επιπλέον αμοιβόμαστε για τις υπηρεσίες που παρέχουμε στο Δημόσιο (ΕΣΥ), το δε Δημόσιο δεν προβαίνει σε καμία επιπλέον οικονομική επιβάρυνση για εμάς σε σχέση με τους πολίτες ειδικευόμενους ιατρούς. Αφού λοιπόν δεν χρεώνει τους πολίτες, γιατί χρεώνει εμάς για δήθεν έξοδα που έκανε, όπως περιγράφεται στη σελ.9 της απόφασης Ελεγκτικού Συνεδρίου? Αυτό σαφώς αντιτίθεται στο Άρθρο 4παρ.1&2 και στο Άρθρο 16παρ.4 του Συντάγματος της Ελλάδας, καθώς γίνεται σαφής διάκριση εις βάρος μας αφού μόνο εμείς υποχρεούμαστε να πληρώσουμε για την εκπαίδευση-ειδίκευσή μας σε κρατικά εκπαιδευτήρια, εκτός του γεγονότος που προαναφέρθηκε ότι παρέχουμε και σημαντικές υπηρεσίες στο Δημόσιο (ΕΣΥ).
3. Η Υπηρεσία (τουλάχιστον ισχύει για την Π.Α.) ταυτόχρονα με τη λήψη ειδικότητας μας απασχολεί και στο 251ΓΝΑ με 2 εφημερίες ανά μήνα κατά μέσο όρο και για όλο το διάστημα ειδίκευσής μας. Επιπλέον κατά τη διάρκεια της ειδίκευσης, όποτε κρίνει μας δίνει και Φ.Π. για διάφορες αποστολές (προσωπικά έχω αρκετά τέτοια Φ.Π. τα οποία έχω κρατήσει φυσικά). Το πλέον χαρακτηριστικό είναι η διακοπή ειδικότητας που υποχρεωθήκαμε όλοι οι στρκοί ειδικευόμενοι για 4 μήνες για να καλύψουμε ως <υποχρεωτικοί εθελοντές>, τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004, με συνέπεια και η ειδικότητά μας να καθυστερήσει και να χρεωθούμε τα επιπλέον υποχρεωτικά μετά και την 4μηνη αυτή καθυστέρηση που μας επιβλήθηκε. Συνεπώς η Υπηρεσία όποτε ήθελε μας χρησιμοποιούσε, άρα είναι λογικό ότι αποσβαίναμε έτη υποχρεωτικής υπηρεσίας κατά τη διάρκεια της ειδίκευσης.
Γενικότερα κρίνοντας την όλη κατάσταση, πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι συνεχώς υφιστάμεθα αλλαγές επί το δυσμενέστερο σε όλα τα επίπεδα (μισθοί, υποχρεωτικά έτη, εφ άπαξ, συνταξιοδοτικό, τρόπος αποζημίωσης του Δημοσίου για τα υποχρεωτικά που πλέον υπολογίζεται επί των <εκκαθαρισμένων> απολαβών του κατεχόμενου βαθμού και όχι επί του βασικού μισθού) με αυταρχικό και καταναγκαστικό τρόπο, χωρίς καμία δυνατότητα άμυνας αφού δεν έχουμε δικαίωμα απεργίας ή όποιας διαμαρτυρίας, εγκλωβιζόμενοι στο φαύλο κύκλο του παντελώς αναξιόπιστου και αφερέγγυου Δημοσίου που μονομερώς με καταχρηστική άσκηση δικαιώματος (νόμοι) αναιρεί όποτε θέλει όποιους όρους θέλει αξιώνοντας από μας όμως όλες τις υποχρεώσεις (παράβαση του Άρθρου 22παρ1 και Άρθρου 25παρ.1,2 και 3 του Συντάγματος της Ελλάδας). Σημειωτέο ότι στις συμφωνίες, συμβάσεις και συναλλαγές ισχύει η αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, δηλαδή 2 συμβαλλόμενοι συμφωνούν σε ορισμένους όρους. Αν ο ένας συμβαλλόμενος <σπάσει> έστω και έναν όρο, τότε παύουν να ισχύουν όλοι οι όροι και για τους 2. Η συνεχής επί το δυσμενέστερο και μονομερώς αλλαγή όλων των όρων εις βάρος μας θεωρώ ότι συνιστά αθέτηση συμπεφωνημένων που παράγουν δεσμεύσεις για το Δημόσιο, υπαναχώρηση έναντι ρητά ανειλημμένων δεσμεύσεών του και παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης (Άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου αρ.1 της Ευρωπαικής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Άρθρα 17παρ.1 και 31παρ.1 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σε συνδυασμό με Άρθρο 28παρ.1 Συντάγματος της Ελλάδας). Πρακτικά μας έχουν <κατασχέσει> τα πτυχία εμποδίζοντάς μας να επιβιώσουμε βρίσκοντας εναλλακτικές καλύτερες λύσεις εργασίας, αφού έχουμε τη δυνατότητα να επιβιώσουμε αξιοπρεπέστατα με τα πτυχία μας, υποβάλλοντας μας σε έναν ιδιότυπο <εκβιασμό>: <ή μένετε στην Υπηρεσία και σας πληρώνω όσο θέλω, όποτε θέλω, με ότι θέλω (ευρώ, δραχμές, ομόλογα κλπ), άμα θέλω, ή πληρώστε μου ένα σωρό χρήματα (για έξοδα που δεν έκανα) αν θέλετε να αποδεσμευτείτε και να επιβιώσετε>. Κατά τα άλλα, το Κράτος (Δημόσιο) υποτίθεται ότι έχει τον κοινωνικό ρόλο προστασίας των πολιτών του, ενώ στην πράξη μεταβάλλεται σταδιακά στο στυγνότερο εργοδότη.
Πρόσφατα Σχόλια