Η φωνή της λογικής…..

Σχετικά με τις τροπολογίες για τους απόστρατους κάτω των 55 ετών

Η αλήθεια είναι ότι η κριτική έχει ουσιαστικό νόημα όταν είναι αντικειμενική. Και η έννοια της αντικειμενικότητας δεν είναι καθόλου υποκειμενική. Απαιτεί τουλάχιστον απαλλαγή από προκαταλήψεις ιδιαίτερα όταν αυτοί που την ασκούν εκπροσωπούν κάποιο αριθμό ατόμων. Ακόμη δε και όταν δεν ανήκουν στους άμεσα θιγόμενους.

Διαβάζοντας ορισμένες κριτικές σε διάφορα blogs για τις τροπολογίες που κατέθεσαν 3 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το συνταξιοδοτικό των απόστρατων κάτω των 55 ετών, ιδιαίτερη εντύπωση κάνουν… κάποιες όπως «παραπληροφόρηση», «εάν γίνουν αποδεκτές», «θα δημιουργήσει ένα νέο “διαίρει και βασίλευε”», «είναι εκ του πονηρού, πρόχειρη…» κ.ά.

Θα μπορούσε κάποιος αριθμολάγνος να επικαλεστεί αρκετές περιπτώσεις και να καταλήξει στα χρηματικά ποσά που στερείται κάποιος απόστρατος (ιδιαίτερα ο κάτω των 55 ετών και χωρίς να έχει συμπληρώσει 35 έτη συντάξιμης υπηρεσίας) κάθε μήνα λόγω των μειώσεων των συντάξιμων αποδοχών του που προήλθαν από την περίφημη «δημοσιονομική εξυγίανση» που επιτάσσει η τρόικα και εφαρμόζει πιστά η τρικομματική κυβέρνηση. Αυτή όμως η προσέγγιση η οποία είναι πραγματική στερεί τη διάσταση της ολοκληρωμένης κρίσης αφού δεν ακουμπάει την πρόθεση. Ας προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε την υπόψη κριτική έστω και ως υπόθεση εργασίας.

Αρχικά δεν γίνεται πουθενά αναφορά σε όσα γράφονται στην αιτιολογική έκθεση περί προσωρινού μέτρου: «Είναι αυτονόητο ότι πρόκειται για προσωρινό μέτρο άμεσης ανακούφισης μιας κατηγορίας στρατιωτικών συνταξιούχων, η οποία πλήττεται ιδιαίτερα από τις συνέπειες της εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής, και αποσκοπεί στην μερική βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου μέχρι την πλήρη και ολοσχερή αποκατάσταση του ύψους των στρατιωτικών συντάξεων στα προμνημονιακά επίπεδα, με ταυτόχρονη αποκατάσταση των αποδοχών των εν ενεργεία στελεχών.» (Απόσπασμα από την αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας σχετικά με την άρση απαγόρευσης της εργασίας των απόστρατων).

«Η παρούσα διάταξη προωθείται, προκειμένου να αρθεί εν μέρει η άδικη και τιμωρητική ρύθμιση του άρθρου 1 παρ 10 του Ν.4024/2011 (ΦΕΚ Α΄226) και είναι αυτονόητο ότι εδράζεται στην αρχή της ισότητας, ούσα ένα προσωρινό μέτρο ανακούφισης των συνταξιούχων στρατιωτικών από τις συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής.» (Απόσπασμα από την αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας σχετικά με την ηλικιακή διάκριση στη μείωση των συντάξιμων αποδοχών).

Προφανώς αυτές οι διευκρινήσεις δεν έπεισαν για τις προθέσεις και ίσως για αυτό να θεωρείται η κίνηση ως διάσπαση του «ενιαίου και αρραγούς μετώπου των αποστράτων». (Αλήθεια όταν τον Οκτώβριο του 2011 νομοθετήθηκαν οι αδικίες για όσους δεν είχαν συμπληρώσει 35 χρόνια υπηρεσίας και ήταν μικρότεροι από 55 ετών, το «ενιαίο και αρραγές μέτωπο των αποστράτων» εκφρασμένο από τη «θεσμική» ένωση τι έκανε; Στην καλύτερη των περιπτώσεων μερικές πρωτοκολλημένες αναφορές και κάποιες άχρωμες εμφανίσεις σε τηλεοπτικά κανάλια πανελλαδικής ή περιφερειακής εμβέλειας.)

Θεωρούνται ρεαλιστικές οι προτεινόμενες τροπολογίες; Αυτό θα μας το απαντήσει η εκτίμηση της πραγματικής καταστάσεως. Τα δεδομένα τα οποία μας παρέχει εν αφθονία η τρικομματική κυβέρνηση είναι τα παρακάτω: Οποιαδήποτε δημοσιονομική παρεκτροπή δεν γίνεται δεκτή. Όσο μεγαλύτερο είναι το δημοσιονομικό κόστος της κάθε τροπολογίας τόσο δυσκολότερο έως αδύνατο είναι αυτή να «περάσει».

Ας δούμε τώρα τα δεδομένα των αδικιών που έχουν υποστεί οι απόστρατοι. Τις μεγαλύτερες μειώσεις (αρά και περισσότερες αδικίες) τις έχουν υποστεί όσοι αποστρατεύτηκαν με αίτηση τους (αναλαμβάνοντας το βάρος της απόφασης τους οι ίδιοι και όχι η «φιλική» δήλωση) δεν έχουν συμπληρώσει 35 χρόνια υπηρεσίας (πραγματικής + πλασματικής) και η ηλικία τους είναι μικρότερη από 55 έτη. Επιπλέον βιολογικά έχουν λογικά τις περισσότερες οικονομικές ανάγκες λόγω οικογένειας (φανταστείτε τώρα αν είναι και τρίτεκνοι ή πολύτεκνοι, με άκουσον άκουσον μεγαλύτερη φορολογία από τους μη έχοντες τέκνα). Εάν θεωρήσουμε ότι ο αριθμός αυτής της κατηγορίας των αποστράτων δεν υπερβαίνει τις 10.000 άτομα, το μέγιστο κέρδος από την κατάργηση της ηλικιακής διάκρισης στο ποσοστό μείωσης της σύνταξης είναι συμφώνα με έγκυρους αναλυτές 179€ τότε η συνολική δημοσιονομική επιβάρυνση του κράτους από αυτή την τροπολογία είναι 179€ x 10.000 άτομα x 12 μήνες = 21.480.000 €/έτος και εάν θέλουμε να το στρογγυλοποιήσουμε «επί τα χείρω» τότε δεν ξεπερνάει τα 23.000.000€/έτος (7% προσαύξηση της αρχικής υπόθεσης υπέρ της ασφαλείας). Και φυσικά αυτή η δημοσιονομική «εκτροπή» σύμφωνα με τους νόμους της βιολογίας θα μειώνεται κάθε χρόνο.

Εάν η τροπολογία απαιτούσε το maximum της άρσης των αδικιών δηλαδή για το σύνολο των αποστράτων τότε αυτή η «εκτροπή» εξ ορισμού θα ήταν απορριπτέα από την παρούσα κυβέρνηση. Μόνο η ίδια η κυβέρνηση η οποία έχει το αποκλειστικό προνόμιο να «διαπραγματεύεται» με την Τρόικα, θα είχε τη δυνατότητα να υλοποιήσει την ΔΙΚΑΙΑ άρση των αδικιών και αυτό διότι , εάν δεν το έχει αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε που ασκεί κριτική, το κοινοβούλιο τα τελευταία 3 χρόνια «νομοθετεί» νομιμοποιώντας τις αποφάσεις της Τρόικα.

Άρα η λογική της άρσης των αδικιών ΕΣΤΩ στους περισσότερο αδικημένους και με το ελάχιστο δυνατό δημοσιονομικό κόστος δεν αποτελεί προσωρινά ρεαλιστική αντιμετώπιση;

Για το θέμα των αυτοαπασχολούμενων τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά αφού όχι μόνο δεν υπάρχει δημοσιονομικό κόστος αλλά υπάρχει και δημοσιονομικό όφελος. Ως γνωστόν ο αυτοαπασχολούμενος πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές στο ταμείο στο οποίο εντάσσεται η δραστηριότητα του, αποδίδει ΦΠΑ, αποδίδει μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα στο κράτος και επιπλέον πληρώνει έκτος των άλλων και το γνωστό τέλος επιτηδεύματος (500€). Εάν κάποιος θελήσει να εργαστεί ..σε γραφείο ταξιδιών τότε οι διαδικασίες είναι απλές. Πάει στη ΔΟΥ κάνει έναρξη εργασιών θεωρεί μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών, εντάσσεται σε ασφαλιστικό φορέα όπως όλοι οι αυτοαπασχολούμενοι τηρεί λογιστικά βιβλία και ασκεί ΝΟΜΙΜΑ το επάγγελμα. Εάν κάποιος θέλει να δουλέψει ΝΟΜΙΜΑ μπορεί αρκεί να το θέλει.

Φυσικά η επιφύλαξη …«εάν γίνει αποδεκτή» η τροπολογία φανερώνει εξ αρχής την «αντικειμενικότητα» της κρίσης.

Όσο για την σωστή ενημέρωση των κομμάτων ….αυτή σύμφωνα με όσα διατυμπανίζουν οι «θεσμικές» ενώσεις είναι έργο και υποχρέωση δικιά τους έτσι ώστε να είναι και επίσημη… χωρίς κομματικές αγκυλώσεις και για ουσιαστική εκπροσώπηση των μελών τους.

Η χρονική περίοδος την οποία βιώνουμε είναι αρκετά κρίσιμη για τις επόμενες γενιές και πρέπει η διαχείριση των διεκδικήσεων να γίνεται από ανθρώπους που δεν είναι αγκυλωμένοι σε παρελθοντικές καταστάσεις. Αυτό όμως επαφίεται στην ωριμότητα των μελών της κοινωνίας.

(Ε.Σ.)

Πηγή : http://staratalogia.blogspot.gr/2013/04/55_28.html