Η υπερβαρική Ιατρική είναι η επιστήμη, η οποία προάγει την αποκατάσταση ή και τη διατήρηση της υγείας των ανθρώπων. Αν και η ιστορία της υπερβαρικής ιατρικής χρονολογείται αιώνες πίσω, καθώς υπάρχουν αναφορές ότι το υπερβαρικό περιβάλλον χρησιμοποιείται από τις ημέρες του Ιπποκράτη, δηλαδή, 2.500 χιλιάδες χρόνια πριν, η πιο αναγνωρισμένη ημερομηνία γέννησης του θεωρείται το 1662.
H υπερβαρική οξυγονοθεραπεία στην Ελλάδα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιατρική των καταδύσεων και το Πολεμικό Ναυτικό. Το Πολεμικό Ναυτικό μέχρι πρόσφατα αποτελούσε το μόνο φορέα διάθεσης σε θαλάμους αποπίεσης και εκπαιδευμένο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό. Ο πρώτος θάλαμος αποσυμπίεσης εγκαταστάθηκε στο ναυαγοσωστικό πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού ανοικτής θαλάσσης ‘ΣΩΤΗΡ’ το 1957, ο θάλαμος αυτός μπορούσε να νοσηλεύσει μόνον έναν ασθενή. Οι αυξημένες απαιτήσεις ανάγκασαν το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού να προμηθευθεί έναν Πολυθέσιο θάλαμο Αποσυμπίεσης, ο οποίος το 1963 εγκαταστάθηκε στο Ναυτικό Νοσοκομείο Πειραιά και χρησιμοποιήθηκε κυρίως για τη θεραπεία της νόσου των δυτών. Λίγα χρόνια αργότερα το 1970 ένας ακόμη δίχωρος θάλαμος αποπίεσης τοποθετήθηκε στο Ναυτικό Νοσοκομείο Κρήτης. Το 1981 ο θάλαμος μεταφέρθηκε από το Ναυτικό Νοσοκομείο Πειραιώς στο Ναυτικό Νοσοκομείο Σαλαμίνας, το πεδίο εφαρμογής του σιγά – σιγά επεκτάθηκε και σε νοσολογίες που δεν σχετιζόντουσαν αποκλειστικά με τις καταδύσεις (χρόνια οστεομυελίτιδα, διαβητικά έλκη κλπ). Τον Απρίλιο του 1997 πραγματοποιήθηκε εκ νέου μεταφορά του θαλάμου αποπίεσης στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, η εγκατάσταση του σε ένα τόσο μεγάλο νοσοκομείο της πρωτεύουσας αύξησε των αριθμό των ασθενών και ασθενειών που χρησιμοποιούσαν τη θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο, παράλληλα αυξήθηκαν οι ανάγκες στελέχωσης της Μονάδας Υπερβαρικής Ιατρικής, καθώς και οι ανάγκες εκπαίδευσης του Ιατρικού προσωπικού, έτσι το 1994 το Πολεμικό Ναυτικό αποδίδει επίσημα την ειδικότητα της Υπερβαρικής – Καταδυτικής Ιατρικής (ΦΕΚ 1679 17/12/2001), η οποία λαμβάνεται σε χώρες του εξωτερικού.
Ο Αξκος (ΥΙ) Βασίλης Ζαχαριάδης του Πολεμικού Ναυτικού, πάλεψε με “Θεούς και δαίμονες” στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και ήταν ο πρώτος που πήρε την ειδικότητα της Υπερβαρικής Ιατρικής στο ΠΝ και την Ελλάδα.Επέστρεψε από την Σκωτία όπου είχε εκπαιδευτεί επί δύο χρόνια σε νοσοκομεία με υπερβαρικούς θαλάμους (όπως και σε πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου στην Βόρεια Θάλασσα όπου έχουν δύτες και υπερβ. θαλάμους!!) και ανέλαβε Δντής του Τμήματος Υπερβαρικής Ιατρικής στο ΝΝ Σαλαμίνος την 18/8/1994. Μέχρι εκείνη την περίοδο με τον υπερβαρικό θάλαμο ασχολούνταν συνάδελφοι ιατροί, που είχαν τελειώσει το Ελληνικό Σχολείο Καταδυτικής Ιατρικής (που οργανώνει κάθε χρόνο εδώ και πάνω από 30 χρόνια το ΠΝ στο ΝΝΑ) ενώ ορισμένοι,είχαν επίσης αποφοιτήσει από το Αμερικανικό Σχολείο Καταδυτικής Ιατρικής (το ΠΝ, μέχρι περίπου 10 χρόνια πριν έναν γιατρό κάθε 3-4 χρόνια.Στη συνέχεια το ΠΝ “έβγαλε” 4-5 ακόμη καταδυτικούς/υπερβαρικούς ιατρούς που έκαναν εξαιρετική δουλειά, κυρίως στο ΝΝΑ και σε μικρότερη κλίμακα στο ΝΝ Κρήτης όπου υπάρχει επίσης υπερβαρικός θάλαμος.
Η Υπερβαρική Ιατρική μέσα από ένα μακρύ ταξίδι συνεχίζει να κερδίζει την αποδοχή καθημερινά σχεδόν σε κάθε τομέα της ιατρικής. Σήμερα η υπερβαρική κοινότητα κινείται προς τα εμπρός όχι όμως μόνη της, αλλά ως αναπόσπαστο μέρος κάθε τομέα της ιατρικής. Αυτή η αυξανόμενη αποδοχή θα καθορίσει μια νέα εποχή στην υπερβαρική ιατρική.
Ολοκληρο το άρθρο εδω
==============
Πρόσφατα Σχόλια